Je kent ze wel, die collega’s die altijd teveel drinken, altijd de verkeerde opmerkingen maken, geen klap uitvoeren en die zich toch naar de top toewerken. Zo’n collega heeft Oscar op het advocatenkantoor waar hij werkt ook: Alexander.

Als ze na een cursus een afzakkertje nemen blijft het bij Alexander niet bij eentje. Oscar gaat naar huis, naar vrouw en kind, en wordt even later ingehaald door Alexander, die keihard wegrijdt. Het noodlot slaat toe en Oscars zoon is slachtoffer van een hit and run. De dader is nooit gevonden, maar Oscar weet dat het Alexander was. Hij kan het niet bewijzen en raakt aan de drank en scheidt van zijn vrouw. Twintig jaar later krijgt hij onverwachts de kans om wraak te nemen…

‘Wat vreselijk’, zucht Astrid. ‘En je scheiding? Heeft
die ook hiermee te maken?’
Oscar knikt.
‘Jeltes dood was voor ons allebei een hel. Na het
ongeluk groeiden we uit elkaar. Daarvoor waren
we heel gelukkig samen. Alles was goed op de
boerderij. We hadden geitjes. ’s Zomers maakten
we een kampvuur. Jelte heeft een keer een jonge
salamander gevangen. Hij deed hem met water en
takjes in een glazen bak. Die salamander leeft nog
steeds.’