Een paar jaar geleden kreeg Yvonne Kroonenberg het slechte nieuws: borstkanker. Haar ervaringen schreef ze op in een nieuw boek, in eenvoudige taal, getiteld De tietenbus. Dat is de bijnaam voor de Mammobiel waar vrouwen een röntgenfoto van de borsten konden laten maken. In De tietenbus kan iedereen, welk leesniveau je ook hebt, lezen over borstkanker, doktersjargon, ziekenhuisbezoeken en alle emoties die bij het hebben van kanker komen kijken. Met dit boek geeft Yvonne Kroonenberg een persoonlijk en intiem kijkje in de recentste jaren van haar leven. Vanaf het moment dat haar verteld wordt dat ze kanker heeft tot aan de emoties die volgen wanneer ze hoort of ze chemotherapiebehandeling moet.

Dit boek kan ook dienen als een voorlichtingsboek voor mensen die lezen lastig vinden en meer over het kankertraject willen weten. De tietenbus biedt hen de mogelijkheid om erachter te komen hoe dat proces verloopt. Hoe kom je erachter dat je kanker hebt? Hoe verloopt een gesprek met de arts die je vertelt dat je kanker hebt? Hoe gaat het verdere onderzoek in zijn werk? En wat is eigenlijk chemotherapie? Yvonne Kroonenberg geeft antwoord op deze vragen, op basis van haar eigen ervaringen.

Een week voor de operatie had ik nog hardgelopen.
Niet zo heel hard, maar toch een uur lang.
Dat deed ik drie keer per week.
‘Ik wil geen chemo!’, zei ik.
‘Niemand wil chemo’, zei ze.
Maar ik legde me er niet bij neer.
Ik wilde een gesprek met een dokter.